آدم‌ها هر کدوم زندگی و شخصیتی مخصوص خودشون دارن. تا وقتی هستن هم‌دیگر رو به دید یه واقعه تکراری می‌بینن. وقتی یکی‌شون از بین آدم‌ها کم میشه، همه حس می‌کنن مثل اون دیگه نیست. حق هم دارن. هر کس ویژگی‌های مخصوص خودش داره. آدم‌ها تک‌تک میرن از اینجا، اما فقط وقتی نیستن همه به این فکر میفتن که خدا‌بیامرز فلانی هم آدم ...

آدم ها از عمر طولانی خوششون میاد اما نمی دونم کسی پیدا شده به این فکر کنه که آیا آدم ها بدون رفیق زندگی براشون لذت‌بخشه یا نه؟
کسی فکر کرده اگه عمر کسی بیش از بقیه هم نسل هاش باشه می‌تونه تو جامعه‌ی بعد از نسل خودش زندگی کنه یا نه؟ کسی فکر کرده غریب بودن می‌تونه این باشه که ...

امروز اردو بودیم. این کار پرورشی هم چه سختی‌های عجیب غریبی داره!
خیلی سخته خشن بودن از روی اجبار. خدا نصیب گرگ بیابون نکنه.